Historia psów Berneńskich

To, że pies jest najwierniejszym przyjacielem człowieka, potwierdza wiele przykładów, z życia wziętych. Jednakże to stworzenia znane ze swej pracowitości, które potrafią znakomicie wczuć się w rolę im przydzieloną. Takie są choćby psy berneńskie. To rasa należąca do kategorii szwajcarskich psów pasterskich. To pies niewątpliwie, pracujący! Psy te zalicza się do typu dogowatych, wyrażają to swą postawą, ukonstytuowaniem ciała i budową pyska. Warto prześledzić rys historyczny tych psów. tu jest obrazek Jak ta rasa się kształtowała i skąd, tak naprawdę przywędrowała? Otóż swego czasu przypuszczano, że przodkowie tych psów dotarli wraz z ekspansją Rzymian na tereny współczesnej Szwajcarii. Wzmianki o takiej rasie pasterskiej, pojawiły się już w pierwszej połowie XX wieku, kiedy to odkryto czaszkę odpowiadająca budowie czaszce psa berneńskiego, datowaną na 1000-600 rok p.n.e. Odkrycie to miało miejsce nad Jeziorem Zuryjskim, co potwierdza przypuszczenie, że psy te zamieszkiwały tamtejsze obszary, jeszcze przed Rzymianami. Niemniej jednak nazwa rasy została określona ok. XIX i XX wieku, ponieważ zamieszkiwały one okolice szwajcarskiego regionu doliny Emmental - Berna. tu jest obrazek Na początku jednak, te trójkolorowe psy nosiły pierwszą oficjalną nazwę Durrbachler - od miejscowości, w której zaczęto je hodować i z zyskiem sprzedawać. Czysta hodowla psa berneńskiego pasterskiego, została założona przez Fritza Probsta. W 1904 roku odbyła się międzynarodowa wystawa, na której psy berneńskie wystąpiły po raz pierwszy i od razu zostały zauważone oraz docenione przez zgromadzonych na targach hodowców, handlowców, fabrykantów oraz specjalistów kynologów. 1907 roku był dla tych psów przełomowy, bo oto nastąpiła oststeczna nazwa rasy z Durrbalchler na Bernen Sennenhund, po czym uznano to nazewnictwo w 1913 roku przez Szwajcarski Związek Kynologiczny.